Mijn opa, een Zigeuner. Hij werd opgepakt en afgevoerd naar een doorstuur-kamp in Amersfoort, daarna verder naar werkkamp Buchenwald in Weimar, Duitsland. Hij heeft daar verschrikkelijke dingen gezien vertelt mijn oma.
Puur door het trekken van het langste strootje kreeg hij de kans om te ontsnappen. Hij had samen met een Friese jongen waar hij goed mee kon een ontsnappingsplan bedacht. Hij verstopte zich in een mand vol met gehakte houtjes op een paard en wagen, zijn vriend hielp hem. Toen was het wachten tot de wagen vertrok…
En terwijl het paard met wagen verder van het kamp af reed sprong hij er na lange tijd vanaf en liep drie lange dagen alleen, in the middle of nowhere… Wat zal hij een angst hebben gevoeld, of juist opluchting? Hij kwam aan bij een boerderij waar een “goede” Duitse boer hem onder zijn hoede had genomen. Hij mocht daar schuilen tot hij weer verder kon reizen naar Nederland, naar zijn familie.
Mijn opa overleefde, en heeft altijd de oorlog bij zich gedragen.
In een tijd dat het zo makkelijk is om een beeld vast te leggen met je smartphone -𝘥𝘪𝘦 𝘫𝘦 𝘣𝘪𝘫𝘯𝘢 𝘢𝘭𝘵𝘪𝘫𝘥 𝘸𝘦𝘭 𝘣𝘪𝘫 𝘥𝘦 𝘩𝘢𝘯𝘥
Als kind vond ik lieveheersbeestjes geweldig. Is jou ook geleerd dat je zijn leeftijd kon zien aan de hand van het aantal stippen? Volslagen onzin
De kracht van muziek Ik ben dol op muziek. Bij ons thuis hebben we bijna altijd wel muziek op staan, gewoon op de achtergrond of juist
De verhalen van mijn oma Ik was net aan de telefoon met mijn oma. Ieder jaar tijdens dodenherdenking komen de verhalen en herinneringen naar boven
Dat het belangrijk is om herinneringen vast te leggen heb ik uit eigen hand ondervonden. Ik verloor op 12-jarige leeftijd mijn vader en eigenlijk heb
